آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که عمومی کردن حساب شبکه‌های اجتماعی یا برچسب کردن رستورانی که در حال غذا خوردن در آن هستید روی عکس‌هایتان چقدر می‌تواند خطرناک باشد؟ یا آیا تا به حال نام فردی را که به تازگی با او آشنا شده‌اید در شبکه‌های اجتماعی جستجو کرده‌اید تا اطلاعاتی درباره او به دست آورید؟ یا حساب دوستان قدیمی خود را که دیگر با آن‌ها در ارتباط نیستید برای فهمیدن اینکه اکنون به چه کاری مشغول هستند بررسی کرده‌اید؟
باید بدانید که در این مسیر تنها نیستید، بسیاری از افراد دیگر هم این کار را انجام می‌دهند؛ اما مسئله اینجاست که همه آدم‌ها از روی کنجکاوی این کار را انجام نمی‌دهند و ممکن است اهداف دیگری داشته باشند.
در یک مطالعه که به تازگی توسط Victims Commissioner در بریتانیا انجام شده است، ۱۹ درصد از جامعه آماری تاکنون مورد هدف داکسینگ (doxing) قرار گرفته‌اند و افرادی سعی داشته‌اند با انتشار اطلاعات شخصی قربانیان، آن‌ها را خجالت‌زده کنند.
در حالی که داکسینگ معمولا توسط افراد غریبه انجام می‌شود، اما ممکن است توسط آشنایان یا اعضای خانواده نیز انجام شود. داکسینگ به این دلیل خطرناک است که می‌تواند عواقب جدی از جمله زورگویی سایبری یا تعقیب و آزار در دنیای واقعی یا حتی حمله و قتل داشته باشد.
به‌عنوان یک قاعده اساسی، بسیاری از ما از قبل در حفاظت از اطلاعات اولیه خود در شبکه‌های اجتماعی محتاط هستیم. جزئیاتی مانند شماره تلفن یا آدرس خانه اغلب خصوصی نگه داشته می‌شوند. اما اطلاعات دیگر چطور؟ شهری که در آن زندگی می‌کنیم یا محل کار؛ این‌ها همه جزئیاتی است که به‌راحتی با مردم در میان می‌گذاریم.
در این موقعیت ممکن است با خود بگویید «من چیزی برای پنهان کردن ندارم» یا «زندگی من برای دیگران جذابیتی ندارد»؛ اما مسئله این است که فردی که قصد آزار شما را داشته باشد به این مسائل اهمیتی نمی‌دهد. دلیل اینکه داکسینگ خطر بزرگی به‌شمار می‌آید این است که همه ما می‌توانیم قربانیان بالقوه این حمله باشیم.
نسل جوان در معرض خطر داکسینگ
داکسینگ آنقدر گسترش یافته و عمیقاً در دنیای آنلاین ریشه دوانده است که به‌راحتی می‌توان آن را با انواع دیگر آزار و اذیت آنلاین اشتباه گرفت. علاوه بر این، هرچه افراد طولانی‌تر آنلاین باشند در برابر داکسینگ آسیب‌پذیرتر می‌شوند.
داکسینگ می‌تواند بر سر یک اختلاف نظر کوچک در پلتفرم‌های مختلف آغاز شود. در پلتفرم‌هایی مانند توییتر، توییچ، استیم، دیسکورد و ... احساس امنیت کاذبی به کاربران داده می‌شود، زیرا کاربران در این پلتفرم‌ها تنها با استفاده از نام کاربری و آواتار فعالیت می‌کنند. با این وجود، حتی در این پلتفرم‌ها اطلاعات جزئی می‌تواند موجب تحریک داکسرها به منظور جستجو برای اطلاعات شخصی کاربران شود.
آیا می‌توان از قربانی داکسینگ شدن دوری کرد؟
هیچ راه آسانی برای دوری از داکسینگ وجود ندارد. در نهایت اگر شما هیچ اطلاعاتی را به‌صورت آنلاین منتشر نکنید، تنها راه را برای داکسرها ناهموارتر می‌‌کنید. خوشبختانه راه‌هایی وجود دارند که می‌توانید با استفاده از آن‌ها جمع‌آوری اطلاعات را برای داکسرها دشوار کنید.
- اطلاعات شخصی خود را منتشر نکنید.
- از حساب‌های کاربری با اسامی متفاوت، در شبکه‌های اجتماعی مختلف استفاده کنید.
- در حساب‌های خود از قابلیت احراز هویت دو مرحله‌ای استفاده کنید.
- از یک رمزعبور قوی و منحصربه‌فرد استفاده کنید.
- هنگام کنفرانس‌های ویدیویی از امنیت و رمزگذاری شده بودن آن‌ها اطمینان حاصل کنید.
- از باز کردن لینک‌های ارسال شده توسط افراد ناشناس خودداری کنید.
- هنگام انتشار تصاویر، بیشتر از قبل به جزئیاتی که می‌تواند منجر به افشای اطلاعات درمورد شما شود توجه کنید.
- اطلاعاتی که پیش‌تر درمورد خود در اینترنت منتشر کرده‌اید را حذف کنید.
در صورت قربانی شدن چه باید کرد؟
- اول از همه خود را برای مقاصد مخرب دیگران سرزنش نکنید، به خاطر داشته باشید که همه ما در معرض خطر قرار داریم.
- حساب فرد سوءاستفاده‌گر را از پلتفرم مربوطه مسدود و گزارش کنید.
- از جزییات اسکرین‌شات تهیه کنید.
- حساب‌های خود را برای مدتی به‌حالت خصوصی درآورید.
- دوستان و خانواده خود را از این اتفاق مطلع کنید.
- در صورت نیاز، با یک مشاور صحبت کنید.
- در صورت تداوم آزارها، از طریق مقامات قضایی و پلیس پیگیری کنید.
توضیحات بیشتر: